هـنـوز هـم گـاهیــ

                   خــتـــم میـ شــود.

             بی آنکـه بـخـواهَمْ... ^{دلـتـَنـگـت} میـ شَـوَم...

             دلـتـنـگِ بـودنَـتْ........

             حـَتـی هـَمـان بــودنِ کمْ رنـگـت...

             خـیـلیــ وقْـت بـود کـه دلـَم میـ خـواست بـگویـم

                      دوسـتـَتْ دارَم........ 

              تــــو که غَـریـبـه نیــستـیــ

              دیــگر نـمیـ توانم خودم را به آن راهی که

              نمیـ دانـم کـجـاسـت بــــزنـــم...

              دلــم هـمـان راهیــ را میـ خـواهـد

              که تــــــــو در امــتـدادش ایـستــاده بـــاشی.

              هــمـانْ تـمـامِ راه هـایی کـه میـ گـویـنـد به

              عــِـــــشـــــــقْ

در ادامه مطلب

حکایت من ؛ حکایت کسی است که عاشق دریا بود ، اما قایق نداشت 

دلباختۀ سفر بود ؛ همسفر نداشت

حکایت کسی است که زجر کشید ،اما ضجه نزد

زخم داشت و ننالید

گریه کرد ؛ اما اشک نریخت

حکایت من ؛ حکایت چوپان بی گله وساربان بی شترست !

حکایت کسی که پر از فریاد بود ، اما سکوت کرد ؛ تا همۀ صداها را بشنود.

دوستم داشته باش، همانگونه که من دوستت دارم!!!

بگذار فاصله من و تو کمتر از آنی باشد که می خواهیم و نمی توانیم...

که می توانیم و نمی گذارند!!!

بگذار میان من و تو فاصله ای نماند

نه به خاطر خودت و نه به خاطر من!!!

که به خاطر این عشق...

 دوستم داشته باش بیش از آنی که من دوستت دارم...

به خاطر روی زیبای تو بود
که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند
به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود
که دست هیچ کس را در هم نفشردم
به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود
که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم
به خاطر دل پاک تو بود
که پاکی باران را درک نکردم
به خاطر عشق بی ریای تو بود
که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم
به خاطر صدای دلنشین تو بود
که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست
و به خاطر خود تو بود
فقط به خاطر تو