آرزوهایم را برای با تو بودن نوشتم

اما هیچ گاه فکر نمی کردم

خاطراتم رنگ بی تو بودن به خود بگیرد

من از خاموشی شبهای تاریک آمده ام

فانوس من قلبی است که تو روشنی بخشش هستی

کوچه ها چه بس سرد و تاریکند

تنهایم نگذار در این وحشت تاریک،

که من از بی کسی و تنهایی می ترسم

قلب من از گرمای وجود توست که می تپد،

تنهایم نگذار در این غربت ای نازنین

اگر از من بگذری گناه تو نیست،

 در این دنیای رنگی چه کسی قلب کهنه می خواهد؟؟؟